to disgrace
01
itibarını kaybetmek
to bring shame or dishonor on oneself or other people
Transitive: to disgrace sb/sth | to disgrace oneself
Örnekler
His scandalous behavior disgraced his family and tarnished their reputation.
Onun skandal davranışı ailesini rezil etti ve itibarlarını zedeledi.
She felt she had disgraced herself by failing to meet her own standards.
Kendi standartlarını karşılayamadığı için kendini rezil ettiğini hissetti.
02
rezil etmek, itibarını zedelemek
to lead someone to lose respect, honor, or a valued position
Transitive: to disgrace sb/sth
Örnekler
The scandal disgraced the politician, forcing him to step down from office.
Skandal politikacıyı rezil etti, onu görevinden istifa etmeye zorladı.
The company ’s unethical practices disgraced its reputation, leading to a drop in sales.
Şirketin etik olmayan uygulamaları itibarını lekeledi, bu da satışlarda bir düşüşe yol açtı.
Disgrace
01
rezalet, utanç
a state of dishonor
Leksikal Ağaç
disgraced
disgrace
grace
