to shout
01
bağırmak
to speak loudly, often associated with expressing anger or when you cannot hear what the other person is saying
Intransitive
Örnekler
Frustrated with the distant conversation, she had to shout to make herself heard across the crowded room.
Uzak mesafeli konuşmadan hayal kırıklığına uğrayan, kalabalık odada kendini duyurmak için bağırmak zorunda kaldı.
The coach had to shout over the roaring crowd during the intense soccer match.
Koç, yoğun futbol maçı sırasında kükreyen kalabalığın üzerinden bağırmak zorunda kaldı.
02
bağırmak
to emit a sudden and loud vocalization, to express emotions such as joy, triumph, anger, or to attract attention
Intransitive
Örnekler
We shouted to attract the lifeguard's attention when we spotted someone struggling in the water.
Suda mücadele eden birini gördüğümüzde cankurtaranın dikkatini çekmek için bağırdık.
The fans shouted with joy when their team scored the winning goal.
Taraftarlar, takımları galibiyet golünü attığında sevinçle bağırdılar.
03
bağırmak, haykırmak
to cry out or call attention to something using a loud voice
Transitive: to shout sth
Örnekler
He shouted her name across the crowded room to get her attention.
Kalabalık odada dikkatini çekmek için adını bağırdı.
The coach shouted instructions to the players during the intense match.
Koç, yoğun maç sırasında oyunculara talimatlar bağırdı.
Shout
01
haykırış
a loud utterance; often in protest or opposition
Leksikal Ağaç
shouted
shouter
shouting
shout
