to absolve
01
aklamak
to release someone from blame, guilt, or obligation, clearing them of any wrongdoing
Transitive: to absolve sb of sth | to absolve sb from sth
Örnekler
Recognizing the misunderstanding, the manager chose to absolve the employee from blame.
Yanlış anlamayı fark eden yönetici, çalışanı suçlamaktan affetmeyi seçti.
The court decision was to absolve the defendant of all charges due to lack of evidence.
Mahkeme kararı, delil yetersizliğinden dolayı sanığı tüm suçlamalardan aklamak yönündeydi.
02
affetmek, bağışlamak
to officially forgive someone for a sin or wrongdoing
Transitive: to absolve sb
Örnekler
He was absolved by the priest after confessing his mistakes.
Hatalarını itiraf ettikten sonra rahip tarafından affedildi.
The clergyman absolved the parishioner, offering forgiveness for their wrongdoings.
Din adamı, cemaat üyesini affetti, yanlışları için bağışlama sundu.
Leksikal Ağaç
absolved
absolver
absolvitory
absolve
