to dispute
01
tartışmak
to argue with someone, particularly over the ownership of something, facts, etc.
Transitive: to dispute sth
Örnekler
The two colleagues started to dispute the best approach to solving the project's challenges.
İki meslektaş, projenin zorluklarını çözmenin en iyi yolunu tartışmaya başladı.
The parties involved disputed the terms of the agreement, leading to prolonged negotiations.
Taraflar anlaşmanın şartlarını tartıştı, bu da uzun süren müzakerelere yol açtı.
02
doğruluğundan şüphe etmek
to doubt a fact or to call its truth into question
Transitive: to dispute a fact or assertion
Örnekler
He disputed the accuracy of the witness's testimony, claiming it was unreliable.
Tanığın ifadesinin doğruluğunu tartıştı, güvenilir olmadığını iddia etti.
The scientists disputed the findings of the study, citing flaws in the methodology.
Bilim insanları, metodolojideki kusurlara işaret ederek çalışmanın bulgularını tartıştılar.
Dispute
01
uyuşmazlık, çatışma
a disagreement or argument, often involving conflicting opinions or interests
Örnekler
The dispute between the two neighbors was settled after a lengthy mediation session.
İki komşu arasındaki anlaşmazlık, uzun bir arabuluculuk oturumundan sonra çözüldü.
The company faced a legal dispute over the terms of the contract.
Şirket, sözleşmenin şartları üzerine bir anlaşmazlık ile karşı karşıya kaldı.
02
a disagreement between employers and workers, often leading to strikes, lockouts, or other industrial actions
Örnekler
The company faced a labor dispute over wages.
Workers threatened industrial action during the dispute.
Leksikal Ağaç
disputative
disputed
dispute
