Szukaj
Wybierz język słownika
disobedient
01
nieposłuszny, buntowniczy
refusing or failing to follow rules, orders, or instructions, often showing resistance to authority
Przykłady
The disobedient child refused to go to bed when his parents told him to.
Nieposłuszne dziecko odmówiło pójścia spać, gdy rodzice mu kazali.
The disobedient dog ignored its owner's commands and ran off into the park.
Nieposłuszny pies zignorował polecenia właściciela i pobiegł do parku.
02
nieposłuszny, buntowniczy
unwilling to submit to authority
Drzewo Leksykalne
disobedient
obedient
obedi
