Zoeken
Selecteer de woordenboektaal
to incriminate
01
beschuldigen, aanklagen
to accuse someone of a crime or make a formal charge against them
Transitive: to incriminate sb
Voorbeelden
The prosecutor decided to incriminate the suspect based on the new evidence.
De officier van justitie besloot de verdachte te beschuldigen op basis van het nieuwe bewijs.
The police officer incriminated the suspect during the interrogation.
De politieagent beschuldigde de verdachte tijdens het verhoor.
02
beschuldigen, aanklagen
to provide evidence or information that suggests a person's involvement in a crime or wrongdoing
Transitive: to incriminate sb
Voorbeelden
The witness hesitated to testify, fearing that any statement might inadvertently incriminate them in the ongoing investigation.
De aarzelde getuige om te getuigen, uit angst dat elke verklaring hen onbedoeld zou kunnen beschuldigen in het lopende onderzoek.
The surveillance footage unexpectedly revealed a piece of evidence that could potentially incriminate the main suspect.
De bewakingsbeelden onthulden onverwacht een stukje bewijs dat de hoofdverdachte mogelijk zou kunnen beschuldigen.
Lexicale Boom
incriminating
incrimination
incriminate
criminate
crime
