Zoeken
Selecteer de woordenboektaal
obdurate
01
koppig, hardnekkig
stubbornly refusing to change one's behavior or course, especially in doing wrong
Voorbeelden
The criminal remained obdurate, refusing to admit guilt.
De crimineel bleef hardnekkig, weigerend schuld te bekennen.
He was obdurate in his dishonesty, even when confronted with evidence.
Hij was koppig in zijn oneerlijkheid, zelfs toen hij met bewijzen werd geconfronteerd.
02
gevoelloos, verhard
emotionally hardened; unmoved by pity, compassion, or tender feelings
Voorbeelden
The king was obdurate to the cries of his starving people.
De koning was hardnekkig tegenover de kreten van zijn hongerende volk.
She gave an obdurate response, showing no sympathy for their suffering.
Ze gaf een koppig antwoord en toonde geen medelijden met hun lijden.
