Zoeken
Selecteer de woordenboektaal
to oblige
01
verplichten, dwingen
to make someone do something because it is required by law, duty, etc.
Ditransitive: to oblige sb to do sth
Voorbeelden
The contract obliges both parties to fulfill their agreed-upon responsibilities.
Het contract verplicht beide partijen om hun overeengekomen verantwoordelijkheden na te komen.
The law obliges citizens to pay taxes on their income.
De wet verplicht burgers belasting te betalen over hun inkomen.
02
helpen, een gunst verlenen
to provide assistance or do a favor for someone
Transitive: to oblige sb
Voorbeelden
She obliged her neighbor by watering their plants while they were away on vacation.
Ze verplichtte haar buur door hun planten water te geven terwijl ze op vakantie waren.
He obliged his colleague by covering her shift at work when she fell ill.
Hij verplichtte zijn collega door haar dienst te dekken toen ze ziek werd.
Lexicale Boom
disoblige
obligate
obligatory
oblige
