Definitie en betekenis van "mannerism"in het Engels

Mannerism

ZELFSTANDIG NAAMWOORD

an exaggerated gesture, speech pattern, or style intended to create an effect or impression

Voorbeelden

She exaggerated the hand gestures as a mannerism for comedic effect.

The director encouraged mannerisms that highlighted the absurdity of the scene.

maniërisme, eigenaardigheid

a distinctive style, behavior, or way of doing things that is characteristic of a particular individual, group, or period

Voorbeelden

The artist 's mannerism was evident in the exaggerated proportions and elongated figures present in many of his paintings.

Het maniërisme van de kunstenaar was duidelijk in de overdreven verhoudingen en langgerekte figuren die in veel van zijn schilderijen aanwezig waren.

John 's mannerism of twirling his hair when deep in thought became a recognizable trait among his friends.

Johns manierisme om aan zijn haar te draaien wanneer hij diep in gedachten verzonken was, werd een herkenbaar kenmerk onder zijn vrienden.

maniërisme, maniëristische stijl

a European style of art in the late 16th century characterized by hyper-idealization and distorted human forms

Voorbeelden

The painting exhibited at the museum exemplified the mannerism style, with elongated figures and exaggerated poses creating a sense of drama and tension.

Het schilderij dat in het museum werd tentoongesteld, illustreerde de maniëristische stijl, met langgerekte figuren en overdreven poses die een gevoel van drama en spanning creëerden.

Mannerism emerged as a reaction against the harmony and balance of the High Renaissance, embracing complexity and ambiguity in both form and content.

Het maniërisme ontstond als een reactie tegen de harmonie en het evenwicht van de Hoge Renaissance, en omarmde complexiteit en ambiguïteit in zowel vorm als inhoud.

Lexicale Boom