Definicja i znaczenie słowa „mannerism” po angielsku

Mannerism

RZECZOWNIK

an exaggerated gesture, speech pattern, or style intended to create an effect or impression

Przykłady

She exaggerated the hand gestures as a mannerism for comedic effect.

The director encouraged mannerisms that highlighted the absurdity of the scene.

manieryzm, charakterystyczna cecha

a distinctive style, behavior, or way of doing things that is characteristic of a particular individual, group, or period

Przykłady

The artist 's mannerism was evident in the exaggerated proportions and elongated figures present in many of his paintings.

Manieryzm artysty był widoczny w przesadzonych proporcjach i wydłużonych figurach obecnych w wielu jego obrazach.

John 's mannerism of twirling his hair when deep in thought became a recognizable trait among his friends.

Manieryzm Johna polegający na kręceniu włosów, gdy był pogrążony w głębokich przemyśleniach, stał się rozpoznawalną cechą wśród jego przyjaciół.

manieryzm, styl manieryczny

a European style of art in the late 16th century characterized by hyper-idealization and distorted human forms

Przykłady

The painting exhibited at the museum exemplified the mannerism style, with elongated figures and exaggerated poses creating a sense of drama and tension.

Obraz wystawiony w muzeum ilustrował styl manieryzmu, z wydłużonymi postaciami i przesadnymi pozami, tworzącymi wrażenie dramatu i napięcia.

Mannerism emerged as a reaction against the harmony and balance of the High Renaissance, embracing complexity and ambiguity in both form and content.

Manierzm pojawił się jako reakcja przeciwko harmonii i równowadze Wysokiego Renesansu, obejmując złożoność i dwuznaczność zarówno w formie, jak i treści.

Drzewo Leksykalne