Αναζήτηση
Επιλέξτε τη γλώσσα του λεξικού
dual
01
διπλός, δυαδικός
having or consisting of two aspects, parts, functions, etc.
Παραδείγματα
The job requires a dual skill set, combining both technical expertise and creative thinking.
Η δουλειά απαιτεί ένα διπλό σύνολο δεξιοτήτων, που συνδυάζει τόσο τεχνική εμπειρογνωμοσύνη όσο και δημιουργική σκέψη.
Her dual roles as both a teacher and a coach made her a key figure in the school.
Οι διπλές της ρόλοι τόσο ως δασκάλα όσο και ως προπονήτρια την έκαναν κεντρική φιγούρα στο σχολείο.
02
δυϊκός
(grammar) describing words in some languages that specifically indicate the presence of exactly two people or things
Παραδείγματα
In Arabic, the dual form is used to distinguish between two objects or people.
Στα αραβικά, η δυϊκή μορφή χρησιμοποιείται για να διακρίνει μεταξύ δύο αντικειμένων ή ατόμων.
The dual pronoun in Sanskrit is different from the singular and plural forms.
Η δυϊκή αντωνυμία στα Σανσκριτικά είναι διαφορετική από τις ενικές και πληθυντικές μορφές.
03
διπλός, με διπλό έλεγχο
(of a flight) involving two people, typically an instructor and a student, in a training aircraft where both have access to controls
Παραδείγματα
She logged her first dual flight with the instructor to practice basic maneuvers.
Κατέγραψε την πρώτη της διπλή πτήση με τον εκπαιδευτή για να εξασκηθεί σε βασικές ελιγμούς.
The pilot-in-training completed several dual flights before flying solo.
Ο πιλότος σε εκπαίδευση ολοκλήρωσε αρκετές πτήσεις με διπλό έλεγχο πριν πετάξει μόνος.
Dual
01
το δυϊκό, η δυϊκή μορφή
the grammatical category in some languages that specifically refers to two items, people, or things, distinct from singular and plural forms
Παραδείγματα
In Classical Arabic, the dual is used to indicate exactly two of something, different from the singular and plural.
Στην κλασική αραβική, ο δυϊκός χρησιμοποιείται για να δηλώσει ακριβώς δύο από κάτι, διαφορετικό από τον ενικό και τον πληθυντικό.
The dual in ancient Greek allowed speakers to specify when they were talking about pairs, like two people or objects.
Το δυϊκό στην αρχαία ελληνική επέτρεπε στους ομιλητές να καθορίζουν πότε μιλούσαν για ζεύγη, όπως δύο άτομα ή αντικείμενα.
