Ορισμός και σημασία του "zealot"στα αγγλικά

Zealot

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΌ

φανατικός, ζηλωτής

a person who is fanatically committed to a cause, ideology, or belief, often with uncompromising intensity and willingness to act aggressively in its defense

Παραδείγματα

The environmental zealot chained himself to the pipeline in protest.

Ο περιβαλλοντικός φανατικός αλυσοδέθηκε στον αγωγό σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Political zealots flooded the streets, demanding radical change.

Οι πολιτικοί ζηλωτές πλημμύρισαν τους δρόμους, απαιτώντας ριζική αλλαγή.

ζηλωτής, ριζοσπαστικός αντιρωμαϊκός εβραίος εθνικιστής

a radical anti-Roman Jewish nationalist from the first century CE, known for violent resistance and religious extremism during Roman occupation of Judea

Παραδείγματα

The Zealots led the revolt against Roman rule in 66 CE.

Οι Ζηλωτές ηγήθηκαν της εξέγερσης κατά της ρωμαϊκής κυριαρχίας το 66 μ.Χ.

Zealots viewed Roman collaborators as traitors to God and Israel.

Λεξικό Δέντρο