to abdicate
01
tahttan çekilmek
(of a monarch or ruler) to step down from a position of power
Intransitive
Transitive: to abdicate a position of power
Örnekler
The king chose to abdicate the throne in favor of his successor.
Kral, halefi lehine tahttan çekilmeyi seçti.
Queen Elizabeth II has expressed no intention to abdicate during her reign.
Kraliçe Elizabeth II, saltanatı sırasında tahttan çekilme niyeti belirtmedi.
02
bir şeyin sorumluluğunu daha fazla üstlenmemek
to not accept or complete an obligation or duty
Transitive: to abdicate an obligation or duty
Örnekler
The manager decided to abdicate responsibility for the project's failure.
Yönetici, projenin başarısızlığından sorumluluğu bırakmaya karar verdi.
To avoid conflict, he abdicated his role in the decision-making process.
Çatışmadan kaçınmak için, karar alma sürecindeki rolünü bıraktı.
Leksikal Ağaç
abdication
abdicator
abdicate
abdic
