Zoeken
Selecteer de woordenboektaal
Insurgent
01
opstandeling, rebel
a person who takes part in an armed rebellion against the constituted authority (especially in the hope of improving conditions)
02
opstandeling, rebel
a member of an irregular armed force that fights a stronger force by sabotage and harassment
insurgent
01
opstandig, rebels
referring to a person or group that actively opposes against established authority, usually involving a political or armed conflict
Voorbeelden
In the midst of political unrest, an insurgent movement emerged, organizing protests, strikes, and acts of civil disobedience to challenge the government's policies.
Te midden van politieke onrust ontstond een opstandige beweging, die protesten, stakingen en daden van burgerlijke ongehoorzaamheid organiseerde om het beleid van de regering uit te dagen.
The insurgent forces used guerrilla warfare tactics, such as ambushes and hit-and-run attacks, to weaken the military capabilities of the occupying forces.
De opstandige troepen gebruikten guerrilla-oorlogstactieken, zoals hinderlagen en hit-and-run-aanvallen, om de militaire capaciteiten van de bezettingstroepen te verzwakken.
