Cuff
01
kol ağzı
the part of a sleeve at the wrist that can be turned back
Örnekler
He rolled up the cuffs of his shirt before starting the manual labor, ensuring they would n't get in the way.
Manuel işe başlamadan önce gömleğinin manşetlerini kıvırdı, böylece engel olmayacaklarından emin oldu.
The elegant dress shirt featured French cuffs, which he adorned with a pair of gold cufflinks.
Şık gömlek, Fransız manşetleri ile donatılmıştı ve bunları bir çift altın kol düğmesiyle süslemişti.
02
a metal shackle that encircles the wrist and can be locked, typically used in pairs
Örnekler
The suspect was placed in cuffs by the officer.
Police used steel cuffs to restrain the prisoner.
to cuff
01
kelepçelemek
to restrain someone by securing their wrists together, often using a device, commonly done by law enforcement during an arrest or to maintain control
Transitive: to cuff sb
Örnekler
The police officer decided to cuff the suspect to ensure safety during the arrest.
Polis memuru, tutuklama sırasında güvenliği sağlamak için şüpheliyi kelepçelemeye karar verdi.
Officers may cuff a suspect during the booking process at the police station.
Görevliler, polis karakolundaki kayıt işlemi sırasında bir şüpheliyi kelepçeleyebilir.
02
hafifçe tokatlamak, şakacıktan vurmak
to strike someone lightly or playfully with an open hand
Transitive: to cuff a person or body part
Örnekler
He cuffed his friend on the back of the head after the prank was revealed.
Şaka ortaya çıktıktan sonra arkadaşına kafasının arkasına hafifçe vurdu.
The coach cuffed the player on the shoulder to show his approval of the great play.
Koç, harika oyundan dolayı onayını göstermek için oyuncunun omzuna hafifçe vurdu.
