Szukaj
Wybierz język słownika
Melee weapon
01
broń do walki wręcz, broń melee
a hand-held weapon such as a sword, spear, etc., used when one attacks enemies at a close range
Przykłady
The knight wielded a broadsword as his primary melee weapon in battle.
Rycerz władał szerokim mieczem jako swoją główną bronią do walki wręcz w bitwie.
In medieval times, the mace was a brutal melee weapon favored by foot soldiers and knights.
W średniowieczu buława była brutalną bronią do walki wręcz ulubioną przez piechotę i rycerzy.
